Niet direct mijn hobby, want waar laat ik toch steeds al die spullen. En als ik dan een plekje voor ze gevonden heb dan liggen ze voor je het weet toch ineens weer ergens anders (iets met kaboutertjes ofzo). Maar de lastigste variant is het opruimen van nieuwe spullen. Hiervoor moet namelijk plek gemaakt worden. Wat inhoud dat ik mijn “oude” spullen moet herschikken, of wegdoen om plaats te maken voor het nieuwe. Vaak laat ik daarom mijn nieuwe spullen ergens een tijdje liggen (lees slingeren) tot ik een goede plek voor ze gevonden heb (en dat duurt soms even...). In de tussentijd erger ik me kapot aan al die rondslingerende troep.

Deze strategie gebruik ik blijkbaar ook in mijn hoofd. Uit angst voor confrontatie als ik er mee aan de slag ga of juist uit angst om te vergeten, heb ik de neiging om het opruimen in mijn hoofd ook uit te stellen. Bij gebrek aan plek in mijn hoofd zet het zich soms ook vast in mijn lijf. Ongemerkt gaat de focus dan naar die lichamelijke ongemakken. En raar maar waar, dat kost stiekem een heleboel energie. En ondertussen blijf ik steeds bezig met herschikken om die confrontatie te vermijden en vergeet ik toch ineens die belangrijke dingen. Herkenbaar??
Er is ook goed nieuws gelukkig. Hoewel ik me er nog steeds toe moet zetten blijkt dat ik aan opruimen een enorm voldaan gevoel overhoud. Het geeft me letterlijk licht en lucht. En ook het opruimen in mijn hoofd levert een hoop op. Door de confrontatie met gedachtes, gevoelens en gebeurtenissen juist wel aan te gaan blijkt het achteraf toch vaak minder erg dan gedacht. Het levert me altijd weer een blijer lijf en mooie inzichten op én meer energie.
Dus wanneer ik merk dat ik me teveel ga storen aan de spullen in mijn huis dan weet ik dat het weer tijd is voor een opruimactie. Zowel in mijn huis als in hoofd.

 

Mocht jij nou tijdens het opruimen door de bomen het bos niet meer zien, neem dan gerust vrijblijvend contact om te zien wat ik voor jou kan betekenen.

 

De mooiste ontdekkingsreis is die naar jezelf!